زخم عفونی

عفونت زخم وقتی رخ می دهد که میکروب هایی مانند باکتری ها در پوست آسیب دیده یک زخم رشد می کنند.

علائم می تواند شامل افزایش درد، تورم و قرمزی باشد. عفونت های شدیدتر ممکن است باعث حالت تهوع ، لرز یا تب شود.
ممکن است فرد بتواند عفونتهای جزئی زخم را در خانه درمان کند. با این حال، افراد مبتلا به عفونت زخم شدید یا مداوم بیشتر باید به دنبال مراقبت پزشکی باشند.
در این مقاله، نحوه پیشگیری، تشخیص و درمان زخم آلوده را شرح می دهیم. ما همچنین عوامل خطر، عوارض، مراجعه به پزشک و معالجه پزشکی را پوشش می دهیم.

چگونه عفونت زخم را تشخیص دهیم؟

معمولاً افراد با اطمینان می توانند زخمهای کوچک مانند بریدگی و خراش های جزئی را در خانه درمان کنند. با مراقبت مناسب، بیشتر زخم های کوچک به تدریج بهبود می یابند تا زمانی که به طور کامل بهبود یابد.
اگر زخم آلوده شود، به جای بهترشدن می تواند بدتر شود.

هر گونه درد، قرمزی و تورم به طور معمول شدت می یابد.

عفونت های زخم همچنین می تواند منجر به علائم دیگری مانند:

• گرم شدن پوست اطراف زخم
• ترشحات زرد یا سبز ناشی از زخم
• بوی نامطبوع زخم
• لکه های قرمز روی پوست اطراف زخم
• تب و لرز
• درد
• حالت تهوع
• استفراغ

درمان زخم های عفونی در خانه

افراد مبتلا به عفونت خفیف یک زخم کوچک ممکن است بتوانند زخم را در خانه درمان کنند. با این حال ، عفونت های شدیدتر زخم نیاز به توجه فوری پزشکی ، به ویژه مواردی دارد که همراه با علائم دیگر، مانند تب، احساس ناخوشایند یا ترشحات و لکه های قرمز ناشی از زخم ایجاد می شود.
برای درمان زخم آلوده در خانه، این مراحل را دنبال کنید.

• قبل از شروع، از تمیز بودن تمام تجهیزات لازم اطمینان حاصل کنید. به عنوان مثال ، در هنگام استفاده از موچین ، ابتدا آنها را با مالیدن الکل تمیز کنید.
• دستها را با صابون و آب گرم بشویید، سپس آنها را خشک کنید.
• زخم را با جاری شدن آب گرم روی آن برای چند دقیقه تمیز کنید. برای تمیز کردن پوست اطراف از آب گرم و صابون استفاده کنید، اما از صابون در زخم خودداری کنید.
• اطمینان حاصل کنید که هیچ جسم خارجی مانند شیشه یا شن در زخم وجود ندارد. برای از بین بردن مواد خارجی، یا از موچین استفاده کنید یا با پارچه ای نرم و مرطوب، زخم را به آرامی و مالش دهید.
• در صورت تمایل، یک لایه نازک از پماد ضد عفونی کننده یا گاز وازلینه را برش دهید و روی ضایعات بگذارید.
• اجازه دهید پوست قبل از پوشانده شدن با گاز یا بانداژ، هوا بخورد. معمولاً نیازی به پوشاندن برش های جزئی و ضایعات نیست.

نحوه جلوگیری از عفونت زخم

تمیز کردن و محافظت از زخم می تواند خطر عفونت را کاهش دهد.

پس از پاره شدن برش یا خراش جزیی، شخص باید:

1. بلافاصله با جاری شدن آب تمیز روی آن برای چند دقیقه زخم را بشویید.
2. سپس پوست اطراف زخم را با آب گرم و صابون تمیز کنید.
3. اگر استفاده از آب تمیز امکان پذیر نیست، زخم را با دستمال مرطوب الکل درمان کنید.
4. اجازه دهید پوست خشک شود.
5. پماد ضد عفونی کننده را روی زخم بمالید.
6. با استفاده از گاز و یا پانسمان مناسب دیگری از آسیب دیدگی محافظت کنید.
7. افرادی که دارای زخم های بزرگتر یا خونریزی بیش از حد هستند، نیاز به معالجه پزشکی دارند.
8. یک کارشناس زخم می تواند زخم را برای جلوگیری از عفونت و سایر عوارض درمان کند.
9. مبتلایان به نیش حیوانات یا زخمهای ناشی از اشیاء کثیف یا زنگ زده ممکن است در معرض ابتلا به کزاز قرار داشته باشند و همچنین باید به دنبال مراقبت پزشکی باشند. یک متخصص بهداشت و درمان می تواند زخم را تمیز کرده و در صورت لزوم از آن محافظت کند.
10. کزاز یک وضعیت بالقوه کشنده است که با ورود برخی باکتری ها به بدن و آزاد کردن سموم روی اعصاب آزاد می شود. علائم کزاز می تواند شامل اسپاسم دردناک عضلات، و تب باشد.

 

عوامل خطر در درمان زخم عفونی

با ورود باکتری ها به زخم و شروع به تکثیر، برش ها، چرا ها و سایر شکستگی های پوستی می توانند آلوده شوند. این باکتری ها ممکن است از پوست اطراف، محیط خارجی یا جسمی که باعث ایجاد صدمه شده باشد، حاصل شود.
پاک کردن و محافظت صحیح از زخم برای کاهش خطر عفونت بسیار مهم است.

اگر عفونت زخم بیشتر باشد:

• زخم بزرگ و یا عمیق است، یا دارای لبه سفید است
• خاک یا ذرات خارجی وارد زخم شدند
• علت زخم نیش گرفتن از حیوان یا شخص دیگر بود
• علت زخم جراحتی بود که به یک جسم کثیف ، زنگ زده یا آلوده وارد می شد

برخی از شرایط بهداشتی و عوامل محیطی نیز می توانند خطر عفونت را افزایش دهند. این شامل:

• دیابت
• گردش خون ضعیف
• سیستم ایمنی ضعیف مانند افرادی که مبتلا به HIV هستند یا افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن مصرف می کنند
• به عنوان مثال ، عدم تحرک در افرادی که بیشتر وقت خود را در رختخواب می گذرانند
• پیشرفت سن – بزرگسالان مسن بیشتر در معرض خطر عفونت زخم هستند
• کمبودهای مغذی و ویتامین

 

عوارض زخم های عفونی

اگر فردی برای عفونت زخم معالجه نکند ، می تواند این عفونت در سایر نقاط بدن نیز گسترش یابد، که ممکن است منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

سلولیت

سلولیت یک عفونت از لایه ها و بافت های عمیق تر پوست است و می تواند باعث تورم ، قرمزی و درد در ناحیه آسیب دیده شود. علائم دیگر می تواند شامل تب ، سرگیجه و حالت تهوع و استفراغ باشد.

پوکی استخوان

پوکی استخوان یک عفونت باکتریایی استخوان است و علائم آن شامل درد ، قرمزی و تورم در ناحیه آلوده است. خستگی و تب علائم دیگری است که ممکن است مبتلایان به استئومیلیت را تحت تأثیر قرار دهد.

سپسیس

سپسیس یک واکنش ایمنی شدید است که گاهی اوقات با ورود یک عفونت به جریان خون ممکن است رخ دهد. سپسیس می تواند منجر به نارسایی اندام های متعدد شود و تهدید کننده زندگی است. براساس CDC ، تقریباً ۲۷۰،۰۰۰ نفر در ایالات متحده هر سال بر اثر سپسیس می میرند.

فاشیای گره دهنده نوعی بیماری نادر است که در هنگام گسترش عفونت باکتریایی در بافتی به نام آستر فیشال که در اعماق پوست قرار دارد رخ می دهد. فاشیلیت نکست آور یک اورژانس پزشکی است که باعث آسیب و درد شدید پوست می شود و می تواند در سراسر گسترش یابد.

 

زخم ایسکمیک پای دیابتی

زخم ایسمکیک یا نارسایی شریانی زمانی رخ می دهد که جریان خون در سطح عروق متوسط و کوچک بدن مسدود می شود. زخم ایسکمیک اغلب در اندام های پایینی مانند پاها، انشگشتان پا، بر روی ساق پا، پاشنه و لای انگشتان مشاهده می شود.

 

علل بروز زخم ایسکمیک

همانطور که گفته شد زخم ایسکمیک در پی قطع شدن جریان خون در رگ های خونی کوچک و متوسط رخ می دهد. زمانی که جریان خون در ناحیه ای بدن قطع می شود، آن بافت از بدن از اکسیژن و مواد مغذی حیاتی محروم می شود و در نهایت سبب آسیب و مرگ در سطح سلولی می شود.

هنگامی که بافت آسیب دیده از جریان خون کافی محروم است، توانایی بهبود آن کاهش می یابد. یکی از علل اصلی قطع شدن جریان خون آترواسکلروز است. آترواسکلروز شرایطی است که در آن دیواره های شریانی ضخیم و انعطاف پذیری خود را از دست می دهند. می توان گفت یکی از شایع ترین علل بروز زخم ایسکمیک، آترواسکلروز می باشد. اما علل دیگری مانند التهاب و وجود مایع ( سیال ) اضافی سبب بروز زخم ایسکمیک می شود. علاوه بر این، افرادی که مبتلا به بیماری نارسایی شریانی یا دیگر بیماری های مزمن مانند دیابت که سبب کاهش احساس به ویژه در اندام های تحتانی می شود، هستند بیشتر در معرض زخم های ایسکمیک می باشند.

علادم و نشانه های زخم ایسکمیک

زخم ایسکمیک می تواند به رنگ قرمز، زرد، خاکستری و یا سیاه باشد و همچنین این نوع زخم سبب خونریزی نمی شود. اگر که این زخم دچار عفونت باشد ممکن است یکی از نشانه های آن تورم زخم باشد. اگر بخشی از اندام مدت زمان طولانی دچار این زخم باشد، به طور معمول قرمز رنگ می شود. اما هرچه از زخم بالاتر بروید شدت رنگ قرمز کم تر و دمای پوست کم تر می شود. زخم ایسکمیک اغلب بسیار دردناک است.

 

چه کسانی در معرض خطر زخم ایسکمیک هستند؟

افرادی که دارای گردش خون ضعیف در بدنشان هستند در معرض خطر ابتلا به زخم های ایسکمیک می باشند. سایر شرایط پزشکی مربوط به بروز زخم ایسکمیک نیز شامل موارد زیر است:

• بیماری دیابت
• نارسایی کلیه
• فشار خون
• لمفدهما ( شرایطی که باعث تجمع آب در پاها می شود )
• بیماری های التهابی ( مانند واسکولیت یا لوپوس )
• سیگار کشیدن

گزینه های درمان زخم ایسکمیک

طبق شرایط بیمار، سلامت کلی و شدت زخم هایش، متخصص زخم ممکن است آزمایش های تهاجمی و یا حتی عمل جراحی را به منظور قطع عروق خونی مسدود شده و بازگرداندن جریان خون به منطقه آسیب دیده، انجام دهد. درمان زخم ایسکمی می تواند بسته به وضعیت بیمار و محل زخم متفاوت باشد. اما اهداف کلی درمان زخم ایسکمی عبارت است از:

• تسکین درد
• پیشگیری از دیگر زخم های ایسکمیک
• حذف کردن هر گونه محرک زخم فعلی
• حفاظت از پوست اطراف زخم و پیشگیری از گسترش زخم ایسکمیک

همچنین اقدامات اضافی برای تسریع بهبود زخم باید انجام شود. مانند رژیم غذایی سالم، مصرف داروها و مصرف مایعات به میزان زیاد.

 

کارشناس تخصصی درمان زخم:عباس نبی  09176075087

 

کلینیک تخصصی درمان زخم:شیراز،گلستان درمانگاه الماس