زخم عفونی

عفونت زخم وقتی رخ می دهد که میکروب هایی مانند باکتری ها در پوست آسیب دیده یک زخم رشد می کنند.

علائم می تواند شامل افزایش درد، تورم و قرمزی باشد. عفونت های شدیدتر ممکن است باعث حالت تهوع ، لرز یا تب شود.
ممکن است فرد بتواند عفونتهای جزئی زخم را در خانه درمان کند. با این حال، افراد مبتلا به عفونت زخم شدید یا مداوم بیشتر باید به دنبال مراقبت پزشکی باشند.
در این مقاله، نحوه پیشگیری، تشخیص و درمان زخم آلوده را شرح می دهیم. ما همچنین عوامل خطر، عوارض، مراجعه به پزشک و معالجه پزشکی را پوشش می دهیم.

چگونه عفونت زخم را تشخیص دهیم؟

معمولاً افراد با اطمینان می توانند زخمهای کوچک مانند بریدگی و خراش های جزئی را در خانه درمان کنند. با مراقبت مناسب، بیشتر زخم های کوچک به تدریج بهبود می یابند تا زمانی که به طور کامل بهبود یابد.
اگر زخم آلوده شود، به جای بهترشدن می تواند بدتر شود.

هر گونه درد، قرمزی و تورم به طور معمول شدت می یابد.

عفونت های زخم همچنین می تواند منجر به علائم دیگری مانند:

• گرم شدن پوست اطراف زخم
• ترشحات زرد یا سبز ناشی از زخم
• بوی نامطبوع زخم
• لکه های قرمز روی پوست اطراف زخم
• تب و لرز
• درد
• حالت تهوع
• استفراغ

درمان زخم های عفونی در خانه

افراد مبتلا به عفونت خفیف یک زخم کوچک ممکن است بتوانند زخم را در خانه درمان کنند. با این حال ، عفونت های شدیدتر زخم نیاز به توجه فوری پزشکی ، به ویژه مواردی دارد که همراه با علائم دیگر، مانند تب، احساس ناخوشایند یا ترشحات و لکه های قرمز ناشی از زخم ایجاد می شود.
برای درمان زخم آلوده در خانه، این مراحل را دنبال کنید.

• قبل از شروع، از تمیز بودن تمام تجهیزات لازم اطمینان حاصل کنید. به عنوان مثال ، در هنگام استفاده از موچین ، ابتدا آنها را با مالیدن الکل تمیز کنید.
• دستها را با صابون و آب گرم بشویید، سپس آنها را خشک کنید.
• زخم را با جاری شدن آب گرم روی آن برای چند دقیقه تمیز کنید. برای تمیز کردن پوست اطراف از آب گرم و صابون استفاده کنید، اما از صابون در زخم خودداری کنید.
• اطمینان حاصل کنید که هیچ جسم خارجی مانند شیشه یا شن در زخم وجود ندارد. برای از بین بردن مواد خارجی، یا از موچین استفاده کنید یا با پارچه ای نرم و مرطوب، زخم را به آرامی و مالش دهید.
• در صورت تمایل، یک لایه نازک از پماد ضد عفونی کننده یا گاز وازلینه را برش دهید و روی ضایعات بگذارید.
• اجازه دهید پوست قبل از پوشانده شدن با گاز یا بانداژ، هوا بخورد. معمولاً نیازی به پوشاندن برش های جزئی و ضایعات نیست.

نحوه جلوگیری از عفونت زخم

تمیز کردن و محافظت از زخم می تواند خطر عفونت را کاهش دهد.

پس از پاره شدن برش یا خراش جزیی، شخص باید:

1. بلافاصله با جاری شدن آب تمیز روی آن برای چند دقیقه زخم را بشویید.
2. سپس پوست اطراف زخم را با آب گرم و صابون تمیز کنید.
3. اگر استفاده از آب تمیز امکان پذیر نیست، زخم را با دستمال مرطوب الکل درمان کنید.
4. اجازه دهید پوست خشک شود.
5. پماد ضد عفونی کننده را روی زخم بمالید.
6. با استفاده از گاز و یا پانسمان مناسب دیگری از آسیب دیدگی محافظت کنید.
7. افرادی که دارای زخم های بزرگتر یا خونریزی بیش از حد هستند، نیاز به معالجه پزشکی دارند.
8. یک کارشناس زخم می تواند زخم را برای جلوگیری از عفونت و سایر عوارض درمان کند.
9. مبتلایان به نیش حیوانات یا زخمهای ناشی از اشیاء کثیف یا زنگ زده ممکن است در معرض ابتلا به کزاز قرار داشته باشند و همچنین باید به دنبال مراقبت پزشکی باشند. یک متخصص بهداشت و درمان می تواند زخم را تمیز کرده و در صورت لزوم از آن محافظت کند.
10. کزاز یک وضعیت بالقوه کشنده است که با ورود برخی باکتری ها به بدن و آزاد کردن سموم روی اعصاب آزاد می شود. علائم کزاز می تواند شامل اسپاسم دردناک عضلات، و تب باشد.

 

عوامل خطر در درمان زخم عفونی

با ورود باکتری ها به زخم و شروع به تکثیر، برش ها، چرا ها و سایر شکستگی های پوستی می توانند آلوده شوند. این باکتری ها ممکن است از پوست اطراف، محیط خارجی یا جسمی که باعث ایجاد صدمه شده باشد، حاصل شود.
پاک کردن و محافظت صحیح از زخم برای کاهش خطر عفونت بسیار مهم است.

اگر عفونت زخم بیشتر باشد:

• زخم بزرگ و یا عمیق است، یا دارای لبه سفید است
• خاک یا ذرات خارجی وارد زخم شدند
• علت زخم نیش گرفتن از حیوان یا شخص دیگر بود
• علت زخم جراحتی بود که به یک جسم کثیف ، زنگ زده یا آلوده وارد می شد

برخی از شرایط بهداشتی و عوامل محیطی نیز می توانند خطر عفونت را افزایش دهند. این شامل:

• دیابت
• گردش خون ضعیف
• سیستم ایمنی ضعیف مانند افرادی که مبتلا به HIV هستند یا افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن مصرف می کنند
• به عنوان مثال ، عدم تحرک در افرادی که بیشتر وقت خود را در رختخواب می گذرانند
• پیشرفت سن – بزرگسالان مسن بیشتر در معرض خطر عفونت زخم هستند
• کمبودهای مغذی و ویتامین

 

عوارض زخم های عفونی

اگر فردی برای عفونت زخم معالجه نکند ، می تواند این عفونت در سایر نقاط بدن نیز گسترش یابد، که ممکن است منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

سلولیت

سلولیت یک عفونت از لایه ها و بافت های عمیق تر پوست است و می تواند باعث تورم ، قرمزی و درد در ناحیه آسیب دیده شود. علائم دیگر می تواند شامل تب ، سرگیجه و حالت تهوع و استفراغ باشد.

پوکی استخوان

پوکی استخوان یک عفونت باکتریایی استخوان است و علائم آن شامل درد ، قرمزی و تورم در ناحیه آلوده است. خستگی و تب علائم دیگری است که ممکن است مبتلایان به استئومیلیت را تحت تأثیر قرار دهد.

سپسیس

سپسیس یک واکنش ایمنی شدید است که گاهی اوقات با ورود یک عفونت به جریان خون ممکن است رخ دهد. سپسیس می تواند منجر به نارسایی اندام های متعدد شود و تهدید کننده زندگی است. براساس CDC ، تقریباً ۲۷۰،۰۰۰ نفر در ایالات متحده هر سال بر اثر سپسیس می میرند.

فاشیای گره دهنده نوعی بیماری نادر است که در هنگام گسترش عفونت باکتریایی در بافتی به نام آستر فیشال که در اعماق پوست قرار دارد رخ می دهد. فاشیلیت نکست آور یک اورژانس پزشکی است که باعث آسیب و درد شدید پوست می شود و می تواند در سراسر گسترش یابد.

 

زخم ایسکمیک پای دیابتی

زخم ایسمکیک یا نارسایی شریانی زمانی رخ می دهد که جریان خون در سطح عروق متوسط و کوچک بدن مسدود می شود. زخم ایسکمیک اغلب در اندام های پایینی مانند پاها، انشگشتان پا، بر روی ساق پا، پاشنه و لای انگشتان مشاهده می شود.

 

علل بروز زخم ایسکمیک

همانطور که گفته شد زخم ایسکمیک در پی قطع شدن جریان خون در رگ های خونی کوچک و متوسط رخ می دهد. زمانی که جریان خون در ناحیه ای بدن قطع می شود، آن بافت از بدن از اکسیژن و مواد مغذی حیاتی محروم می شود و در نهایت سبب آسیب و مرگ در سطح سلولی می شود.

هنگامی که بافت آسیب دیده از جریان خون کافی محروم است، توانایی بهبود آن کاهش می یابد. یکی از علل اصلی قطع شدن جریان خون آترواسکلروز است. آترواسکلروز شرایطی است که در آن دیواره های شریانی ضخیم و انعطاف پذیری خود را از دست می دهند. می توان گفت یکی از شایع ترین علل بروز زخم ایسکمیک، آترواسکلروز می باشد. اما علل دیگری مانند التهاب و وجود مایع ( سیال ) اضافی سبب بروز زخم ایسکمیک می شود. علاوه بر این، افرادی که مبتلا به بیماری نارسایی شریانی یا دیگر بیماری های مزمن مانند دیابت که سبب کاهش احساس به ویژه در اندام های تحتانی می شود، هستند بیشتر در معرض زخم های ایسکمیک می باشند.

علادم و نشانه های زخم ایسکمیک

زخم ایسکمیک می تواند به رنگ قرمز، زرد، خاکستری و یا سیاه باشد و همچنین این نوع زخم سبب خونریزی نمی شود. اگر که این زخم دچار عفونت باشد ممکن است یکی از نشانه های آن تورم زخم باشد. اگر بخشی از اندام مدت زمان طولانی دچار این زخم باشد، به طور معمول قرمز رنگ می شود. اما هرچه از زخم بالاتر بروید شدت رنگ قرمز کم تر و دمای پوست کم تر می شود. زخم ایسکمیک اغلب بسیار دردناک است.

 

چه کسانی در معرض خطر زخم ایسکمیک هستند؟

افرادی که دارای گردش خون ضعیف در بدنشان هستند در معرض خطر ابتلا به زخم های ایسکمیک می باشند. سایر شرایط پزشکی مربوط به بروز زخم ایسکمیک نیز شامل موارد زیر است:

• بیماری دیابت
• نارسایی کلیه
• فشار خون
• لمفدهما ( شرایطی که باعث تجمع آب در پاها می شود )
• بیماری های التهابی ( مانند واسکولیت یا لوپوس )
• سیگار کشیدن

گزینه های درمان زخم ایسکمیک

طبق شرایط بیمار، سلامت کلی و شدت زخم هایش، متخصص زخم ممکن است آزمایش های تهاجمی و یا حتی عمل جراحی را به منظور قطع عروق خونی مسدود شده و بازگرداندن جریان خون به منطقه آسیب دیده، انجام دهد. درمان زخم ایسکمی می تواند بسته به وضعیت بیمار و محل زخم متفاوت باشد. اما اهداف کلی درمان زخم ایسکمی عبارت است از:

• تسکین درد
• پیشگیری از دیگر زخم های ایسکمیک
• حذف کردن هر گونه محرک زخم فعلی
• حفاظت از پوست اطراف زخم و پیشگیری از گسترش زخم ایسکمیک

همچنین اقدامات اضافی برای تسریع بهبود زخم باید انجام شود. مانند رژیم غذایی سالم، مصرف داروها و مصرف مایعات به میزان زیاد.

 

کارشناس تخصصی درمان زخم:عباس نبی  09176075087

 

کلینیک تخصصی درمان زخم:شیراز،گلستان درمانگاه الماس

نقش مواد مغذی در ترمیم زخم؟

مواد مغذی ضروری برای التیام زخم

مواد مغذی ضروری برای التیام زخم

تروما به رخداد استرس ­زایی گفته می­شود که به­ وسیله جراحت فیزیکی یا شیمیایی ایجاد شده باشد. نقش تغذیه سالم هم در پروسه درمان و هم پیشگیری از مشکلات ناشی از تروما بسیار چشمگیر است. براساس شدت بیولوژیکی و تغییرات متابولیکی ایجاد شده پس از تروما نیاز به برخی مواد مغذی و مکمل­های تغذیه ­ای افزایش می­ یابد.

کالری: درمان زخم نیاز به انرژی دارد. کربوهیدرات و چربی مهمترین منابع تامین انرژی می ­باشند. در زمان پاسخ به استرس، پروتئین­ ها نیز برای تامین انرژی شکسته می­ شوند. برای جلوگیری از تحلیل عضلات، تامین انرژی کافی ضروری است. انرژی مورد نیاز پس از تروما، به 30-25 کالری به ازای کیلوگرم وزن بدن افزایش می­ یابد.

کربوهیدرات: کربوهیدرات غنی­ ترین منبع انرژی سلولی در زمان التیام زخم می ­باشد. نقش کربوهیدرات پس از ایجاد زخم از قرار زیر است:

- کمک به تامین افزایش نیاز به انرژی بدن

- موثر در حرکت فیبروبلاست ها که در درمان زخم حیاتی است.

- افزایش فعالیت گلبول های سفید خون جهت تقویت سیستم ایمنی

پروتئین: پروتئین­ها جز ضروری برای سنتز کلاژن هستند. بنابراین پروتئین ناکافی کیفیت و سرعت بهبود زخم را تحت تاثیر قرار می­ دهد. نیاز به پروتئین جهت درمان زخم با توجه به نوع آن روزانه 3-5/1 گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن افزایش می ­یابد.

چربی: چربی­ها منبع متمرکز از انرژی می باشند. مکمل ­یاری با برخی از اسیدهای چرب الزامیست. چربی­ها با نقش کلیدی که در ساختار و عملکرد غشای سلولی دارند در ترمیم زخم موثرند. پیشنهاد می ­شود 20% انرژی از چربی­ها به خصوص از چربی­های غیراشباع باشد. همچنین چربی­ها در سنتز سلول­های جدید نقش دارند.

ویتامین A: ویتامین A برای رشد و تمایز پوست ضروری می­ باشد، به علاوه باعث افزایش قدرت بافت آسیب دیده می ­شود. ویتامن A با پاسخ التهابی مناسب و خنثی کردن اثرات کاتابولیکی گلوکورتیکوئیدها در بهبود زخم نیز موثر است.

ویتامین C: ترمیم زخم نیاز به به ویتامین C بیشتری دارد که به تنهایی با رژیم تامین نمی شود. از آنجاکه ویتامین C ویتامین محلول در آب است می­توان مکمل آن را به شکل روزانه مصرف کرد. ویتامین C برای عملکرد بهتر آنزیم پروتوکلاژن هیدروکسیلاز که در سنتز کلاژن نقش دارد، ضروری است. ویتامین C مانند زنجیری مابین رشته های فیبرهای کلاژن قرا می­گیرد و پایداری و مقاومت بیشتری را فراهم می­ کند. به علاوه این ویتامین برای سنتز ماتریکس بین سلولی بافت­ها مانند استخوان، پوست، دیواره رگ­های خونی و بافت پیوندی ضروری است. در آخر، ویتامین C خاصیت آنتی­ اکسیدانی دارد؛ مطالعات متعدد ثابت کرده­اند که سطح گونه های اکسیژن فعال ( نوعی رادیکال آزاد) در زخم افزایش می ­یابد.

روی : روی ماده معدنی جزئی می­ باشد که به مقدار کم در بدن است. اگرچه در بسیاری از بافت­ها شامل استخوان، پوست، ماهیچه و ارگان­ها یافت می ­شود، همچنین برای عملکرد بیش از 300 آنزیم ضروری است. روی برای سنتز DNA، سنتز پروتئین و تکثیر سلولی استفاده می­ شود؛ به علاوه، محرکی برای بلوغ لنفوسیت­ های T می ­باشد. نیاز بدن به روی در زمان تکثیر سلولی و ترشح پروتئین افزایش می­ یابد.

آب: افزایش متابولیت باعث دهیدراته شدن بدن می­ شود. در زمان جراحت نیاز روزانه به آب به 2000-1500 میلی لیتر افزایش می­ یابد.

نقش درمانی تغذیه:

اثرات هایپرمتابولک استرس باعث افزایش نیاز به برخی مواد مغذی می­ شود که برای کاهش طول مدت درمان و تسریع بهبود زخم ضروری می ­باشند.

آرژنین: سوخت سلولهای ایمنی و مقابله کننده با باکتری­هاست. آرژنین پیشرو ضروری برای سنتز پروتئین و افزایش عملکرد ایمنی در ناحیه زخم می­ باشد. محققین دریافته ­اند که در شرایط تروما و جراحی، نیاز به آرژنین تا 25-17 گرم در روز افزایش می ­یابد؛ درحالی­ که نیاز روزانه 5 گرم می­ باشد.

گلوتامین: گلوتامین اسید آمینه کلیدی برای رشد سریع­تر و تکثیر سلولی به خصوص سلول­های سفید خون است. گلوتامین با تحریک تکثیر فیبروبلاست­ها در بسته شدن زخم تاثیر دارد.گلوتامین بیشترین اسید آمین ه­ایی است که در زمان جراحت از بافت­ها خارج می ­شود، به علاوه نقش معناداری در حفظ توده عضلانی نیز دارد. مطابق تحقیقات، گلوتامین در زمان تروما و جراحت تنها زمانی­که 7-2 برابر بیشتر از نیاز فرد عادی دریافت شود دارای خواص آنابولیکی می ­باشد.

بتا هیدروکسی بتا متیل بوتیرات(HMB): بتاهیدروکسی بتامتیل بوتیرات متابولیت طبیعی اسید آمینه لوسین می­باشد که از پروتئولیز ماهیچه­ ها جلوگیری می­ کند و دفع ادراری 3متیل هیستیدین را کاهش می ­دهد. همچنین باعث فعال شدن سنتز پروتئین و افزایش بیان فاکتور شبه انسولینI(IGF-I) می­گردد. مطالعات نشان می­ دهند که مکمل ­یاری روزانه 3 گرم با HMB از توده بدون چربی در مقابل آسیب و استرس اکسیداتیو محافظت کرده و سنتز پروتئین را افزایش می­ دهد. به­ علاوه از طریق افزایش تولید کلاژن در بهبود زخم از جمله زخم ­های دیابتی موثر است.

 گلوکزآمین: گلوکزآمین جز مواد اولیه ضروری برای ترمیم بافت پیوندی در پوست، تاندون، رباط ها و مفاصل می ­باشد. مطالعات حیوانی نشان داده­ اند که سطح گلوکزآمین در بافت جراحت دیده در دوره بهبود و درمان افزایش می­ یابد. در مطالعات مروری در انسان نیز بعد از جراحی 1500 میلی­ گرم گلوکزآمین تا زمانی ­که درمان کامل شود، توصیه می­ شود.

آلوئه ورا: اثر التیام بخشی آلوئه­ ورا از زمان­ های گذشته شناخته شده است. به عنوان کاربرد موضعی آلوئه ­ورا باعث تحریک سنتز کلاژن و ارتقا التیام زخم می­ شود. مطالعات حیوانی اثرات شفابخشی آلوئه­ ورا در سرمازدگی، جراحات برق­ گرفتگی و دیابت را نشان داده ­اند. آلوئه­ ورا باعث نفوذپذیری دیواره سلولی، افزایش سرعت ورود مواد مغذی به دورن سلول و حذف سموم از سلول­ها می­ شود.

کورکومین: کورکومین عصاره زردچوبه بوده و به عنوان کاهش دهنده التهاب و همچنین درمان زخم­ ها و زخم ­های پوستی استفاده می­ گردد.  به­ علاوه خاصیت آنتی اکسیدانی و سایر مزایای سلامتی آن در مطالعات مختلف نشان داده شده است. کورکومین در بهبود تشکیل پوست جدید و مهاجرت سلول­های ایمنی لازم برای درمان زخم، موثر است. به­ علاوه تاثیر مثبتی در احیا عضلات پس از جراحت دارد.

اسیدچرب امگا 3: اسیدهای چرب مگا3 شامل ایکوزاپنتانوئیک اسید(EPA) و دکوزاهگزانوئیک اسید (DHA)، خاصیت ضد التهابی و اثرات گسترده ­ای دارد. امگا3 با افزایش فعالیت سلول­های­ T و سلول­های کشنده طبیعی در تحریک سیستم ایمنی نقش دارد. از آنجاکه نیاز به چربی­ها تحت شرایط استرسی افزایش می­ یابد، اسیدهای چرب امگا3 نقش مهمی در پروسه درمان دارند.

بروملین : برملین آنزیم پروتئولیتیک مشتق شده از آناناس با خاصیت ضدالتهابی است که مانع شکست پروتئین می­ شود. این خاصیت باعث کاهش تورم ماهیچه و بافت، به خصوص در زمان جراحت و جراحی، می ­شود. استفاده خوراکی بروملین پس از دوران جراحی باعث کاهش تورم و وابستگی کمتر به مسکن در بیماران با شکستگی شده است. نتایج مشابه­ ای نیز پس از جراحی دندان و تروما اسکلتی عضلانی دیده شده است.

به طور­خلاصه، پس از جراحت حفظ مقادیر کافی از کالری برای حمایت از افزایش سطح متابولیک ضروری بوده، و راهنمای زیر پیشنهاد می­ گردد:

- 55% کالری از کربوهیدرات شامل کربوهیدرات پیچیده

- 20% کالری از چربی

- 25% کالری از پروتئین. افزودن پروتئین وی(Whey) تضمین  را ایجاد می­ کند که پروتئین کافی مصرف شده است.

به ­علاوه نوشیدن مقادیر کافی آب جهت هیدراته بودن الزامیست.

ویتامین ها و مواد مغذی که در پروسه درمان ممکن است موثر باشد:

ویتامینA: روزانه  IU25000 به شکل بتاکاروتن

ویتامینC: روزانه 4000-1000 میلی­گرم

روی: روزانه 90-30 میلی­گرم

ال-آرژنین: روزانه 9000-2250 میلی­گرم

گلوتامین:3000-1000 میلی­گرم

بروملین: دوعدد روزانه 500 میلی­گرم با فرم پوشش دار روده

گلوکزآمین: روزانه 1500 میلی­گرم

آلوئه­ ورا: براساس لیبل

کورکومین: روزانه 800-400 میلی­گرم

امگا3: روزانه 1400 میلی­گرم EPA و 1000 میلی­گرم DHA

پروتئین وی یا پروتئین گیاهی: روزانه 17 گرم یا بیشتر

کارشناس درمان زخم و استومی:عباس نبی  09016474411

درمان انواع زخمها با روشهای نوین

سلام

دوستان و همراهان عزیز این وبلاگ جهت اموزش به بیماران و همراهان راه اندازی شده است.

دوستان جهت ویزیت حضوری بیمارانشون در منزل در شیراز تماس بگیرند.

۰۹۰۱۶۴۷۴۴۱۱ نبی

سوریازیس و انچه در باره سوریازیس باید بدانید‌

هر از گاهی پوست انسان ممکن است دچار خشکی شده و کمی پوسته پوسته شود. این شرایط معمولا به راحتی و با استفاده از لوسیون و کرم های مرطوب کننده، تغییر صابون ها یا مواد شوینده مورد استفاده، یا پرهیز از آلرژن های پوست مانند نیکل و برخی مواد نگهدارنده بهبود می یابد. اما اگر با وصله های سخت، دردناک و خارش‌دار پوست که از بین نمی روند، مواجه هستید، شرایط متفاوت خواهد بود زیرا ممکن است به سوریازیس مبتلا شده باشید.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "پریونشن"، سوریازیس یک بیماری خودایمنی مزمن است که به تجمع سلول های پوست منجر می شود. این تجمع موجب شکل گیری وصله هایی سخت می شود که اغلب پوسته پوسته، قرمز رنگ و ملتهب هستند. سوریازیس می تواند هر بخشی از بدن انسان را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در پشت آرنج ها و زانوها، پوست سر، کمر، صورت، کف دست ها و پاها ظاهر می شود.

ابتلا به سوریازیس می تواند در هر زمان از زندگی انسان رخ دهد، اما به طور معمول برای نخستین بار بین 15 تا 30 سالگی یا 50 تا 60 سالگی بروز می کند. بیشتر بیماران دارای سوریازیس خفیف تا متوسط هستند، اما 20 درصد مردم از سوریازیس متوسط تا شدید رنج می برند، به این معنی که بیماری بیش از پنج درصد از سطح بدن را درگیر می کند.

هم مردان و هم زنان از هر نژادی می توانند به سوریازیس مبتلا شوند. انواع مختلفی از سوریازیس وجود دارند، اما شایع‌ترین نوع آن که 80 تا 90 درصد بیماران مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد به نام سوریازیس پلاک شناخته می شود.

سوریازیس واگیردار نیست. از این رو، اگر راش پوستی به طور تصادفی با بدن فرد دیگر تماس داشته باشد یا فردی دیگر آن را لمس کند، نگرانی بابت سرایت بیماری وجود نخواهد داشت. اما ظاهر راش های ناشی از سوریازیس می تواند ناخوشایند باشد و اگر در بخشی از بدن که در معرض دید عموم قرار دارد، ایجاد شود می تواند موجب احساس خجالت در بیمار شود.

دلایل سوریازیس چه چیزهایی هستند؟

ما هنوز به طور دقیق نمی دانیم چه چیزی موجب بروز سوریازیس می شود. آنچه می دانیم این است که سلول های سفید خون به نام سلول های T که به عنوان بخشی از سیستم دفاعی بدن انسان در نظر گرفته می شوند، به اشتباه فکر می کنند که بدن شما مورد هجوم قرار گرفته است. بر همین اساس، این سلول ها تولید پروتئین هایی را آغاز می کنند که التهاب را افزایش می دهند.

به واسطه این اقدام پیش التهابی، سلول های پوست (کراتینوسیت ها) با تکثیر دوباره به این شرایط واکنش نشان می دهند. اما پوست قدیمی نمی تواند به اندازه کافی سریع از بین برود. بر همین اساس، تجمع سلول های پوست موجب تشکیل پلاک ها می شود. برای فردی که به سوریازیس مبتلا نیست، اپیدرم (لایه خارجی پوست) هر 28 روز یک بار تجدید می شود. برای یک بیمار مبتلا به سوریازیس، این روند هر هفت روز رخ می دهد.

برخی عوامل که کارشناسان معتقدند ممکن است خطر شعله‌ور شدن بیماری را افزایش دهند در ادامه فهرست شده اند. در شرایطی که آنها دلایل قطعی سوریازیس نیستند، اما بسیاری از آنها طی روند درمان قابل اصلاح هستند تا علائم بیماری زیر کنترل قرار بگیرند.

- عفونت ها

- استرس

- برخی داروها

- خشکی پوست

- آسیب دیدگی پوست یا آفتاب سوختگی

- سیگار کشیدن

- مصرف الکل

- کمبود ویتامین D

انواع سوریازیس کدام اند؟

سوریازیس پلاک (Plaque psoriasis) شایع‌ترین نوع این بیماری است و با ضایعات پوستی قرمز یا صورتی رنگ که با پوسته های نقره ای پوشیده شده اند، قابل تشخیص است.

سوریازیس خال خال (Guttate psoriasis) موجب شکل گیری زخم های کوچک و قرمز رنگ می شود که تنه، بازوها، و پاها را پوشش می دهند. این دومین نوع شایع سوریازیس است.

سوریازیس معکوس (Inverse psoriasis) در قسمت هایی که پوست تا می شود مانند زیر بغل، پشت زانوها، زیر پستان ها، باسن یا کشاله ران ایجاد می شود.

سوریازیس کورک‌دار (Pustular psoriasis) شکلی نادر از این بیماری است که موجب بروز تاول های ریز حاوی چرک می شود.

سوریازیس اریترودرمیک (Erythrodermic psoriasis) بسیار نادر، اما بسیار جدی است. این نوع از سوریازیس 75 درصد سطح بدن را پوشش داده و موجب ورق ورق شدن پوست می شود.

علائم سوریازیس چه چیزهایی هستند؟

سوریازیس می تواند در هر قسمت از بدن رخ دهد، اما شایع‌ترین نوع این بیماری یعنی سوریازیس پلاک روی آرنج ها، زانوها، و/یا پوست سر شکل می گیرد. از علائم سوریازیس می توان به موارد زیر اشاره کرد:

وصله های پوستی که صورتی یا قرمز رنگ هستند و پوسته های نقره ای رنگ روی آنها را فرا گرفته اند. آنها ممکن است خارش‌دار یا دردناک باشند و از نظر ظاهری شبیه به سوختگی یا جراحت پوستی باشند. بلند کردن پلاک می تواند با خونریزی همراه باشد. این وصله ها به طور معمول متقارن هستند، به این معنی که اگر در یک سمت بدن ظاهر شوند، اغلب در سمت دیگر و در قسمتی مشابه وصله ای دیگر ظاهر می شود.

ناخن های بدشکل. این امکان وجود دارد که نشانه های سوریازیس را روی ناخن های خود نیز شاهد باشید. بدشکلی ناخن ها، ناهمواری روی ناخن ها، یا لکه های روغنی زیر ناخن که می تواند موجب تغییر رنگ ناخن شود از آن جمله اند.

تغییرات دهانی. بیمار مبتلا به سوریازیس ممکن است با آنچه که زبان هندسی نامیده می شود مواجه شود. در این شرایط به نظر می رسد اشکال هندسی روی زبان شکل گرفته اند.

سوریازیس چگونه تشخیص داده می شود؟

به طور معمول، اگر به سوریازیس پلاک مبتلا شده باشید، متخصص پوست تنها با نگاه کردن به پوست و دریافت سابقه پزشکی کامل از شما آن را تشخیص خواهد داد. انتظار می رود پزشک پرسش های بسیاری درباره علائم و این که چه مدت است آنها را تجربه می کنید، داروهایی که مصرف کرده اید، سبک زندگی، سابقه خانوادگی شما، و ... مطرح کند. گاهی اوقات ممکن است برای تجزیه و تحلیل بیشتر و تایید ابتلا به سوریازیس به نمونه برداری نیاز باشد.

آرتریت سوریاتیک چیست؟

از هر 10 نفر مبتلا به سوریازیس، 4 نفر به آرتریت سوریاتیک مبتلا می شوند که تورم، سفتی، حساسیت، و درد مفاصل را در پی دارد. به طور معمول، شدت آرتریت سوریاتیک صبح ها بیشتر است، بر خلاف استئوآرتریت (آرتروز) که با گذشت زمان در طول روز شرایط آن بدتر می شود.

متاسفانه، بیماران مبتلا به سوریازیس در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به شرایط جدی و گاهی اوقات مرگبار دیگر مانند چاقی، افسردگی، و بیماری قلبی عروقی (حمله قلبی، سکته مغزی) قرار دارند.

درمان های رایج برای سوریازیس چه چیزهایی هستند؟

سوریازیس یک شرایط مزمن است و اگر به آن مبتلا شوید احتمالا در طول زندگی همراه شما خواهد بود. در حال حاضر، درمانی برای این بیماری وجود ندارد. اما خبرهای خوبی نیز وجود دارند. علائم سوریازیس می توانند با گذشت یمان ظاهر شده و از بین بروند و روش های درمانی مختلفی که به تسکین علائم کمک می کنند نیز وجود دارند.

درمان های رایج سوریازیس شامل موارد زیر می شوند:

داروهای موضعی، مانند کرم های استروئیدی، آنالوگ ویتامین D، یا ترکیبی از آنها

داروهای خوراکی، از جمله اپرمیلاست، آیتورتین، متوترکسات و سیکلوسپورین

لیزر یا نور درمانی

روش های بیولوژیک

انواع زخم بسته و اقدامات لازم در درمان زخم بسته

🔰انواع زخم بسته                                         کارشناس درمان زخم؛عباس نبی

🌟به طور کلی زخم‌های بسته به ۲ نوع
۱- کوفتگی
۲-له‌شدگی
 تقسیم می‌شوند.
👈در کوفتگی معمولا محل آسیب‌دیده ورم کرده و رنگ پوست کبود می‌شود. در این نوع آسیب معمولا بافت‌های زیرین پوست، صدمه زیادی نمی‌بینند،
👈 اما در له‌شدگی، بافت‌های زیرین پوست بشدت صدمه‌دیده و در ناحیه آسیب‌دیده علاوه بر تورم، درد شدیدی ایجاد شده و ممکن است در زیر پوست، لخته خون تشکیل شود.

🔰اقدامات لازم زخم بسته

☄۱- معمولا کوفتگی‌های خفیف احتیاج به درمان ندارد، اما برای کاهش درد و تورم کوفتگی‌های شدید و له‌شدگی می‌توانید از کمپرس آب سرد یا یخ استفاده کنید.

☄کمپرس آب سرد: یک حوله یا دستمال را در آب سرد فرو ببرید سپس آن را درآوردید و به حدی بفشارید تا فقط مرطوب شود و در آخر آن را روی محل ضرب‌دیده بگذارید.

☄کمپرس کیسه یخ: نصف یک کیسه پلاستیکی را پر از کیسه‌های یخ کنید. هوای کیسه را خالی و سر آن را محکم گره بزنید. دور آن یک لفاف پارچه‌ای نازک بپیچید و آن را هر ۲ تا ۳ ساعت به مدت ۲۰ دقیقه روی محل آسیب‌دیده قرار دهید.

☄کمپرس سرد رگ‌های ناحیه آسیب‌دیده را منقبض و همان‌قدر که درد و اسپاسم را کم می‌کند به کاهش ورم و التهاب نیز کمک می‌کند.

☄۲ ـ بهتر است همزمان یا بعد از کمپرس سرد با اعمال فشار مستقیم مثلا بستن یک باند نواری کشی روی محل آسیب‌دیده از خونریزی داخلی بافت‌های زیرین پوست جلوگیری کنید.

☄۳ ـ عضو آسیب‌دیده را ۲۰ سانتی‌متر بالاتر از سطح قلب نگه دارید تا جریان خون در آن ناحیه کاهش یابد و درد و تورم برطرف شود.

          کارشناس درمان زخم:عباس نبی         09016474411

مداوای زخم بسته

🔰چگونگی مداوای یک زخم بسته
closed wounds

⚠️فرض کنید همسر شما در حالی که می‌لنگد و درد دارد وارد خانه می‌شود. او می‌گوید که در محل کار جسم سختی روی پای راستش افتاده است. شما در حالی که نگران شده‌اید از او می‌خواهید که محل ضرب‌دیده را نشان دهد. در محل ضرب‌دیده یک تورم وسیع و کبودی پوست مشاهده می‌کنید. در این زمان بهترین اقدام برای کاهش درد و تورم و التیام سریع چیست؟


✅علائم فوق نشان‌دهنده ایجاد یک زخم بسته است. زخم بسته به آسیبی گفته می‌شود که یک شیء غیرنافذ که نوک‌تیزی نداشته باشد به سطح بدن ضربه وارد کند. در این هنگام پوست سالم باقی‌مانده و پاره نمی‌شود، اما بافت‌ها و رگ‌های خونی زیر آن آسیب‌دیده و باعث خونریزی داخلی در قسمت زیر آن ناحیه می‌شود. البته به یاد داشته باشید زخم‌های بسته ممکن است با آسیب‌های مخفی مانند شکستگی یا آسیب به اعضای داخلی بدن همراه باشد که در صورت وخامت حال حتما باید مصدوم توسط پزشک معاینه شود.

کارشناس درمان زخم :عباس نبی          ۰۹۰۱۶۴۷۴۴۱۱

اهمیت زخم پای دیابتی

اهمیت زخم پای دیابتی؛

👈🏿 زخم پای دیابتی مهمترین عارضه دیابت معرفی شده است.🤔

👈🏿 هر 30 ثانیه یک قطع عضو در دنیا به علت دیابت اتفاق می افتد.😳

👈🏿 دیابت، شایعترین علت آمپوتاسیون غیر تروماتیک است.🙄

👈🏿 مشکلات پا یکی از شایعترین عوارض منجر به بستری شدن در افراد دیابتیک است.😮

👈🏿 خطر قطع اندام در افراد دیابتی 46-15 برابر افراد غیر دیابتی است.♿

👈🏿 19-17 درصد بیماران، آمپوتاسیون دوم را ظرف همان سال تجربه می کنند.🤔

نویسنده عباس نبی کارشناس درمان زخم     تلفن: [phone]

نوروپاتی حسی

🔅نوروپاتی حسی🔅

✔تهیه کننده:عباس نبی

✅اعصاب حسی پیامهای عصبی مربوط به لمس ،موقعیت فشار،درجه حرارت و درد را بصورت حس لمس خفیف یا درد ایجاد شده هنگام گذاشتن پا بر روی جسم تیز منتقل میکند بنابراین آسیب به این اعصاب حسی نشانه های بالینی گوناگونی را ایجاد میکند.

✅بیمارانی که مبتلا به آسیب اعصاب حسی هستند معمولا قادر به هماهنگی حرکات پیچیده همانند راه رفتن یا برقراری تعادل با چشمان بسته نیستند و در خطر بالای سقوط نیز هستند.

🔅پاراستزی فرم بسیاردردناک نوروپاتی حسی است🔅

✅اعصاب آسیب دیده درد شدیدی تولید میکنند که بصورت احساس گزگز ،سوزن سوزن شدن،شوک الکتریکی ،سوختگی یا فرو کردن چاقو توسط بیمار توصیف میگردد.
افرادی که پاراستزی دارند بطور مکرر شکایت از دردی دارند که هنگام شب بدتر میشود.

✅آن ها همچنین ممکن است دچار خارش شدید،افزایش حساسیت به محرکهای طبیعی بدون درد،مثلا احساس آزار دهنده لمس ملحفه در خواب،
و یا پاسخ اغراق امیز و غیرطبیعی به محرک دردناک را گزارش دهند.
 مبتلایان به پاراستزی   با مراجعه به نورولوژیست و تجویز داروهای ضد تشنج  مانند🔅 گاباپنتین یا پری گابالین🔅 همراه است

✅نوروپاتی حسی همچنین با آتاستازی یا از بین رفتن حس درک موقعیت است که به ترتیب موجب زخم های نوروپاتیک و افزایش خطر سقوط میشود.
افرادی که مبتلا به اتاستازی پیشرونده هستند بی حسی را از انتهای اندام تجربه کرده و به تدریج به سمت بالا کشیده میشود.
نوروپاتی حسی بیشتر در مسیر جوراب و دستکش رخ میدهد بیمار فکر میکند دستکش و جوراب پوشیده در صورتیکه نپوشیده است.

✅قابلیت تشخیص تروما های کوچک و در ادامه بزرگ و کفش تنگ و تاول و وجود جسم خارجی در کفش را ندارند.
✅ممکن است این افراد بر روی سوزن و یا شیشه تیز پا گذاشته اما حسی نداشته باشند
✅ممکن است دچار سوختگی شدید گردند اما حسی نداشته باشند.

           کارشناس درمان زخم:عباس نبی   تلفن تماس: [phone]

وکیوم تراپی

 

                         به نام خدا

وکیوم تراپی در درمان زخم

                         تهیه:عباس نبی

 

معرفی روش بکار گیری وکیوم تراپی در درمان زخم   NPWT

 

  به عبارتی دیگر روش وکیوم تراپی زخم عبارت است از اعمال فشار منفی به بستر زخم تحت شرایط کاملا کنترل شده است . در این روش درمانی , بستر زخم با استفاده از فوم پلی یورتان یا پلی وینیل پوشانده شده سپس به منظور ایزوله سازی زخم از محیط اطراف و حفظ رطوبت زخم , با استفاده از فیلم شفاف خود چسب و درین اعمال خلاء , پانسمان زخم تکمیل می گردد و فشار منفی ایجاد شده توسط پمپ وکیوم به محیط درونی این پانسمان منتقل می شود و بستر زخم در معرض اعمال فشار منفی قرار می گیرد.

فشار منفی مورد استفاده معمولا در بازه۸۰ mmHg الی -۱۲۵ mmHg می باشد ولی تعیین میزان دقیق این فشار منفی با توجه به شرایط بیمار و وسعت و ابعاد زخم صورت می گیرد. این روش درمانی باعث تسریع التیام زخم می گردد. علی رغم سادگی این درمان , نکات بسیار مهمی بایستی در استفاده از این روش مورد توجه قرار گیردیکی از پارامتر های تعیین کننده در میزان اثربخشی این پروتکل درمانی جنس و چگالی فوم مورد استفاده می باشدچگالی این فوم بایستی به گونه انتخاب شود که باعث انتشار بهینه فشار منفی در سطح زخم گردد. مطالعات نشان داده اند که این پارامتر می تواند تاثیر بسزایی در میزان اثربخشی درمان داشته باشد.

نکته مهم دیگری که بایستی در مورد نحوه پانسمان مورد توجه قرار گیرد جنس مواد به کار رفته در پانسمان می باشد . مواد به کار رفته بایستی ضد حساسیت , آنتی باکتریال و از موادی باشد که به بستر زخم نچسبد و باعث انتقال عفونت و یا ایجاد خونریزی نگردد . دومین پارامتر مهم در این پروتکل درمانی , تامین فشار منفی به گونه ای پایدار و کاملا ثابت می باشد.هر گونه نوسان در میزان فشار منفی اعمال شده به بستر زخم می تواند باعث کاهش میزان تاثیر درمان گردد.

 

 

 به چه دلیل اعمال فشار منفی در درمان زخم موثر است ؟

 

• نزدیک شدن لبه های زخم به یکدیگر تحت تاثیر وکیوم

• افزایش خون رسانی به بافت های اطراف زخم

• افزایش میزان اکسیژن و مواد غذایی رسیذه به زخم

• تسریع تقسیم میتوز

• تسریع در تشکیل بافت گرانوله

•  جمع آوری ترشحات زخم و عفونت های باکتریایی از سطح زخم

• کاهش مواد کراتینه و رادیکال های آزاد و ادم

• کاهش شدید رشد باکتری ها

• حفظ رطوبت زخم در محیط پانسمان ایزوله Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA

 

چه زخم هایی را می توان به وسیله دستگاه وکیوم تراپی درمان کرد ؟

 

انواع زخم های فشار , زخم های بستر , زخم های پای دیابتی و نوروپاتیک , زخم های مربوط به نارسایی های عروقی زخم های ترواتیک , زخم های مربوط به شکستگی های باز , ارتوپدی وانواع زخم های باز شده جراحی , فیستول هایی با انتهای بسته و مورد استفاده در موضع فلاپ و گرافت.

معرفی روش درمان زخم به وسیله‌ی دستگاه وکیوم تراپی

 

این روش درمانی در ابتدا بر روی زخم های بزرگ و مزمن با ترشحات زیاد که به درمان های عادی پاسخ نمی دهد مورد استفاده قرار می گرفت (Large chronic non-healing heavily exudates wounds)  امروزه این روش به عنوان یک روش غیر دارویی برای درمان مورد استفاده قرار می گیرد . (non-pharmocological treatment )  و عمده ترین موارد کاربرد این روش در درمان زخم های مزمن و حاد  (chronic & acute )  شامل :

 

• Pressure ulcers

• Diabetic foot

• Abdominal

• Trauma

• Extremity

• Dehisced surgical

• Open sterna

• Wound with

• Complex abdominal wall

• Partial –thicknes

• Ulcers (such as diabetic, pressure or venous

• Flaps & grafts

• Sub Chronic

• Patient with split thickness grafts (STSGs)

•  

 

از جمله کاربرد های جدید درمان با فشار منفی ,درمان نوزادان و اطفال برای معالجه  زخم هایی مانند :

• Congential abdominal wall defects

• Wounds with fistula

• Open sterna wounds following mediastinities

 

 

 

 

موارد کاربرد

بیشترین کاربرد درمان بواسطه فشار منفی در مدیریت درمان زخم هایی با شرایط زیر می باشد :

Large , stage III , stage IV ulcers  که بافت گرانوله ضعیف و ناکافی یا ترشحات زیادی دارند به طور کلی وکیوم برای زخم های مزمنی که (Chronic)  بعد از ۴ هفته, ابعاد ان کمتر از میزان ۳۰ درصد کاهش می یابد یا حجم ترشحات ان به قدری زیاد است که با تعویض پانسمان روزانه نتوان ترشحات را کنترل و مدیریت کرد , مورد استفاده قرار می گیرد.

 

 

  سایر موارد کاربرد وکیوم در درمان 

کاربرد دیگر فشار منفی برای کاهش میزان باکتری های موجود در زخم می باشد .تلاش های زیادی که در راستای کاهش حجم میکروب زخم صورت می گیرد نشان می دهد که با استفاده از scalpel  نمی توان زخم را به طور کامل از میکروب زدود ,در حقیقت بریدن  بافت های مرده و حذف باکتری ها از سطح زخم در بیشتر مواقع غیر ممکن است

 

لازم به ذکر است که وجود میزان میکروب به اندازه ۱۰^{^۵} در۱ گرم از بافت critical level  محسوب می شود . استفاده از روش surgical debridment  به همراه  excision of dead tissue این امکان را فراهم می آورد تا میزان میکروب موجود در سطح زخم را در بافت یک زخم عفونی (purulent wound)  از میزان ۱۰^{^۸}به میزان ۱۰^{^۴} کاهش دهد اگرچه این میزان کاهش در حجم باکتری ها به ندرت از طریق scalpel حاصل میشود معمولا برای به پایان رساندن جراحی از طریق بخیه زدن کافی نمی باشد. وکیوم به عنوان روشی برای تسریع واماده سازی زخم های مقاوم به درمان (persistent non-healing & trophic ulcers)   برای انجام autografting  و نیز به عنوان یک روش پیشگیرانه در مقابل مشکلات بعد از عمل (Post operative complication)  در مورد acute posttraumatic wounds  و شکستگی های باز  (Open fractures )  به کار می رود بعلاوه وکیوم را میتوان به عنوان روشی در برداشت بافت های مرده در زخم های عفونی که به دلایل مختلف ایجاد شده اند به کار برد.

 

 

 اهمیت کاربرد دستگاه وکیوم تراپی در زخم های دیابتی

بیمارانی که دارای زخم های مزمن عود کننده  (recurrent ulcers)  می باشند بیشترین هزینه را به درمان خود اختصاص می دهند و بیمارانی که به علت زخم پای دیابتی متحمل قطع عضو می شوند سالانه هزینه زیادی را به جوامع و مراکز درمانی تحمیل می کنند لازم به ذکر است که در یک فرد مبتلا به دیابت , احتمال ایجاد زخم ناحیه پا در طول زندگی بیشتر از ۲۵ درصد می باشد زخم های ایجاد شده در ناحیه پا  (foot ulcers)  عمده ترین دلیل بستری بیماران دیابتی در بیمارستان  می باشد به طوریکه در امریکا ۱۶ درصد از پذیرش کل بیمارستان ها و ۲۳ درصد از مجموع روزهای سال در تمام بیمارستان های امریکا به بیماران دیابتی اختصاص می یابد که به دلیل زخم در ناحیه پا بستری می شوند. در انگلیس  تنها در سال ۲۰۰۱ ,۲۵۲ میلیون یورو صرف هزینه درمان پای افراد دیابتی شده است.

از جمله روش های جدید برای درمان زخم پای دیابتی عبارت است از :

•  Bone-marrow –derived stem cell

• Bioengineered skin equivalent

• Growth factor therapy

• Negative pressure wound therapy

 

چگونگی درمان

در این روش فشار منفی به صورت پیوسته یا متناوب در بازه ۵۰ تا ۱۷۵ میلیمتر جیوه به بستر  زخم وارد میشود. فشار بهینه ای که مورد استفاده قرار می گیر معمولا ۱۲۵ میلیمتر جیوه می باشد فشار منفی معمولا به مدت ۴۸ ساعت ابتدای درمان به صورت پیوسته بر روی زخم اعمال می شود.

 

 

مکانیزم اثر

 

هدف در درمان با فشار منفی تبدیل زخم باز و مقاوم به درمان به زخم کنترل شده است به گونه ای که ترشحات اضافی و آلوده به عفونت از بستر زخم جمع اوری شده و جریان خون در بافت بهبود یافته و دفع بقایای سلولی و متابولیت از سیستم لنف بهتر صورت  گیرد اصلی ترین مکانیزم عمل برای تاثیر فشار منفی در تسریع التیام زخم عبارت است از :

1.  ایجاد یک محیط مرطوب و ایزوله برای بهبود زخم

2. حذف عفونت و ترشحات اضافی از سطح زخم

3. کمک به بهبود جریان خون موضعی در محل

4. کاهش کلونی باکتری ها

5. افزایش سرعت تشکیل بافت های گرانوله در موضع

6. افزایش سرعت تقسیم میتوز

7. Removal of harmful proteases   و    Assisted profusion  و  Reducing edema

 

 

                                                           پایان

 

 

 

                                                                      تهیه:عباس نبی

                                                                      تلفن تماس: [phone]