نکات پیشگیری کننده از زخم بستر

‌نکات پیشگیری کننده در ایجاد زخم بستر


۱-هر روز بطور مرتب باید پوست نقاطی را که بیشتر احتمال زخم بستر دارند بدقت وارسی کنید

۲-هر یک یا دو ساعت یکبار بیمار تغییر وضعیت داده شود
۳-از کرمهای درمانی مناسب جهت افزودن به استحکام پوست استفاده کنید

۴-از غذاهای حاوی پروتیین , ویتامین , کربوهیدرات و چربی استفاده کنید

۵-استفاده از تشک مواج جهت بیمارانی که استراحت مطلق دارند الزامیست

 کارشناس درمان زخم :عباس نبی  09016474411

تشک مواج(تشک ضد زخم بستر)

تشک مواج (تشک ضد زخم بستر)

بر مبنای میزان خطرات و وضعیت تحرک بیمار، می توان از تشکهای کاهش دهنده فشار و یا واحدهای جانشین تشک ها استفاده نمود. موسسات خدمات و مراقبت های درمانی، باید پروتکل های سطوح حمایتی در ارتباط با گزینش نوع تشک (محصول) برای هر اندیکاسیون خاص را در اختیار داشته باشند. بالش ها و پتوهای کتانی ابزارهای ساده ای هستند که همگان می توانند به سهولت برای کاهش فشار از آنها استفاده کنند. هنگامی که از این وسایل به جا و درست استفاده شود، آنها قادرند شکل بخش هایی از بدن را که فشار را تحمل می کنند، به خود بگیرند و با افزایش سطح اتکا باعث کاهش فشار تماس شوند. با استفاده از بالش در زیر ساق های پا می توان پاشنه های بیمار را از سطح تخت بالاتر آورد. باید ابزارها و وسائل بالشتکی را بین ساق ها و زانوهای بیمار قرار دهیم تا هم امتداد بدن وی را حفظ نماییم. و هم از تماس برجستگی های استخوانی با یکدیگر جلوگیری به عمل آوریم. تشکهایی که در مقیاس تجاری برای کاهش فشار عرضه شده اند عبارتند از:فوم هاتشک های هوایی استاتیک تشک مواج تشک های حاوی ژل تشک های آبی گروه اندکی از بیماران ممکن است نیاز به سطوح حمایتی داشته باشند که توانایی بیشتری در جهت کاهش فشار، اصطکاک، نیروهای کششی و رطوبت داشته باشد. این محصولات عبارتند از:تشک های با نشت اندک هواسطوح حمایتی هوا - شبه مایع بیمارانی که مجبور باشند مدت های طولانی بر روی صندلی یا ویلچر بنشینند، نیازمند سطوح مناسبی هستند که بتواند به گونه ای موثر و در عین حال بی خطر، فشار سطح تماس را کاهش دهند و حمایت و پایداری مناسبی را نیز برای سطح تماس فراهم آورند. نواحی در معرض خطر بالا در بیمارانی که به مدت طولانی به حالت نشسته هستند عبارتند از:توبروزیته های ایسکیال ستون مهره های کمری پاهاپاشنه ها نباید از بالشتک های حلقوی استفاده کرد زیرا می توانند باعث ایسکمی بافتی شوند. انتخاب نوع بالشتک رویه صندلی، نیازمند مشورت با یک متخصص صلاحیت دار است. برای بیمارانی که موقتا مجبور به نشستن طولانی مدت بر روی صندلی هستند، بایستی توجه خود را به بالشتک هایی معطوف کنیم که بیشترین میزان کاهش فشار را برای توبروزیته ایسکیال فراهم نمایند. حمایت و آسایش مناسب و استقرار امتداد بدن در این افراد، نقشی اساسی دارد. افرادی که توانایی تحرک داشته باشند، هر 20-15 دقیقه یکبار بایستی تغییر وضعیت بدهند. از کسانی که قدرت عضلانی نیم تنه فوقانی آنها کافی است باید خواسته شود که خود صندلی چرخدار را برانند.برای استقرار و وضعیت دهی از (قانون 30) استفاده می شود. این قانون، به این معنی است که قسمت فوقانی بستر را می توان به میزان 30 درجه یا کمتر بالا آوریم و تنه بیمار را در هنگام تغییر وضعیت به چپ و راست، در وضعیت چرخش جانباز 30 درجه قرار می دهیم، هر گاه قسمت فوقانی بستر را بیش از 30 درجه بالا آوریم (برای نمونه، برای غذا خوردن و یا تماشای تلویزیون)، زمان این تغییر وضعیت را باید محدود نمود تا اعمال نیروهای کششی و فشاری را به حداقل برسانیم. در وضعیت چرخش جانبی 30 درجه، لگن و شانه های بیمار از حالت درازکش به میزان 30 درجه چرخانده می شود و از بالش یا حائل های، ابری (فوم) برای استقرار مناسب بیمار استفاده می شود به گونه ای که هیچ فشاری برروی تروکانتر و یاساکروم وارد نشود. در صورت تحمل بیمار می توان وی را در وضعیت درازکش بر روی شکم (Prone) نیز مستقر نمود.روش هایی که برای اصلاح الگوی توزیع فشار در بستر بیماران مطرح میشود، اکثرا بر مبنای تئوری کاهش فشار بستر است که در نتیجه منجر به بهبود پرفیوژن بستر مویرگی می گردد. یکی از روشهای پیشرفته ای که بر مبنای این نظریه، ارائه شده است. استفاده از الگوی دینامیک ( تشک مواج ) در ساخت تشک های مورد استفاده در زخم بستر است. زیربنای این الگو، فیزیولوژی طبیعی بدن انسان است. بدن انسان هنگام خواب بطور طبیعی هر 10 دقیقه یک بار (و بطور متوسط هر 8 تا 12 دقیقه یکبار) حرکت می کند تا خونرسانی در بستر مویرگی در نواحی تحت فشار بهبود پیدا کند. این دوره های 10 دقیقه ای، مکانیسمی است که در بعضی از تشک های جدید، طراحی و اجرا شده است. این تشک ها، مجموعه ای از سلولهای حاوی هوا هستند و این سلولها به صورت یک در میان پر و خالی می گردند، که سیکل پر و خالی شدن آنها به مدت ده دقیقه، یعنی مشابه فیزیولوژی بدن در حالت طبیعی، تنظیم شده است. این امر کمک می کند تا حالت فیزیولوژیک از دست رفته بدن در بیماران بستری، دوباره بدست آید و در نتیجه، فشار مستمر و مداومی که برروی قسمتهای تحت فشار وارد می گردد، برداشته شود. استمرار فشار عامل تخریب لایه های بافتی است و شکستن این استمرار، رمز موفقیت در درمان زخم بستر می باشد. الگویی که ذکر شد، اقتباسی جالب از فیزیولوژی بدن است و این اقتباس بدون شک می تواند موفقیت آمیز باشد.

کارشناس درمان زخم و استومی:عباس نبی ۰۹۰۱۶۴۷۴۴۱۱